Opis
Przeglądasz się w kropli rosy, która przechowuje w pamięci wspomnienie przemijającej nocy. Widzisz w nim swoją twarz przystrojoną w wianek ślubny.
Zdecydowałaś się pójść drogą, którą podążały nasze prababki, kiedy świeże, dziewicze i soczyste jak róże ubierały wianek ślubny na znak czystości i harmonii ze swą pół dziką naturą. To piękny obyczaj i miło, że coraz częściej do niego wracamy. Te lekkie i wygodne ozdoby przybliżają nas do duchów naszych poprzedników, którzy będą świętować tego wieczoru z nami.
Odbijasz promienie słońca, kierując je w stronę swojego ogrodu, który kwitnie wiecznie. Uśmiechasz się do kwiatów, które zdają się upraszać Cię o miejsce w Twoich włosach, zalotnie rozchylając wielobarwne płatki. Nazywasz je we własnym języku, a echo powtarza Twoje słowa, niosąc tchnienie życia na wszystkie strony świata. Stanęłaś w centrum konstelacji i świecisz w niej najjaśniej. Dzisiaj Kosmos ma Twoje imię.
